Sołectwo Kijany
sołtys:Remigiusz Skowron
Kijany, 28-512 Bejsce
tel. 41 35 11 459, 606 167 511
Położenie geograficzne: Niewielka wieś położona na południowy – wschód, 3 km od Bejsc.
Nazwa:
Kijany-gniazdo rodu Kijańskich h. Strzemię.
Zarys dziejów:
Kijany wymienione przez Jana Długosza Liber beneficiorum –wieś miała folwark odległy od Wisły- wg Słownika Geograficzngo Królestwa Polskiego – o „wiorsty dwie””[1]
W XIII w. własność szlachecka i kościelna. Od XIV w. do XVI w. majątek w rękach rodu Kijańskich.
W XVII w. dobra stanowią własność Stanisława Czernego – Schwarcenberga h. Nowina, rotmistrza królewskiego i podstolego lubelskiego, póżniej Ewy Dulębiny, a następnie Stanisława Sonnenberga ożenionego z Teklą z Kleniewskich. Ostatnimi właścicielami Kijan byli Borsza – Drzewieccy h. Nałęcz.
Początkowo Kazimierza Borszy- Drzewieckiego- oficera Gwardii Cesarza Napoleona, majora wojsk polskich, kawalera orderu Wojennego Virtuti Militari . W drugiej połowie XIX majątkiem zarządzał Władysław Borsza – Drzewiecki. Ostatnim właścicielem Kijan był inż. Wacław Borsza- Drzewiecki żonaty z Marią z Wiszniewskich. W okresie II wojny światowej dwór był kilkakrotnie rabowany, a w 1945 r. majątek został rozparcelowany.
Zdjęcie nr Dwór w Kijanach, rok 1943. Źródło:
Maria z Wiszniewskich- Drzewicecka była niezwykle ceniona prze miejscową ludność, do dziś dnia zachowana jest pamięć o „dobrej Pani”[2]. Sędziwi mieszkańcy Kijan wspominają, że „Pani” szczególnie troszczyła się o chore dzieci. Państwo Drzewieccy przenieśli się do Krakowa, gdzie zamieszkali w rodzinnym domu Marii. Zmarli bezpotomnie.
Zabytki:
Po dawnym majątku dziś podziwiać możemy pozostałości parku dworskiego z wiekowymi wiązami, zdziczałe resztki sadu oraz stawy.
Na granicy parku znajduje się świetlica wiejska, powstała ponoć na fundamentach budynku gospodarczego należącego niegdyś do majątku dworskiego .
W otoczeniu sędziwych wiązów- w zgliszczach parku od 2010 r. znajduje się boisko do piłki nożnej zbudowane przez mieszkańców Kijan. Obiekt nosi imię W.M Drzewieckich – ku pamięci ostatnich właścicieli.
Dziedzictwem niematerialnym jest z pewnością umowny –wywodzący się z wielowiekowych tradycji- podział miejscowości. Po dziś dzień w potocznej mowie pozostała; szlachecka i księża strona wsi.
[1] Oficyna Wydawnicza Apla, str. 12, Krosno 2008
[2]Ziemianie, Pałace,dwory i dworki, nad Nidą, Nidzicą i Szreniawą S.M. Przybyszewski s.133-134 Kazimierza Wielka 2012