Zarządzanie kryzysowe

Zarządzanie kryzysowe – to działalność organów administracji publicznej będąca elementem kierowania bezpieczeństwem narodowym, która polega na zapobieganiu sytuacjom kryzysowym, przygotowaniu do przejmowania nad nimi kontroli w drodze zaplanowanych działań, reagowaniu w przypadku  wystąpienia sytuacji  kryzysowych, usuwaniu  ich skutków oraz   odtwarzaniu zasobów i infrastruktury krytycznej.

Sytuacja kryzysowa – to stan wpływający negatywnie na poziom bezpieczeństwa ludzi, mienia w znacznych rozmiarach lub środowiska, wywołujący znaczne ograniczenia w działaniu właściwych organów administracji publicznej ze względu na nieadekwatność posiadanych sił  i środków.

Reagowanie kryzysowe – to bieżące działania służb ratowniczych na wszelkie zdarzenia zagrażające zdrowiu i życiu obywateli lub środowisku, zmierzające do ograniczenia lub zlikwidowania ich skutków oraz niesienia pomocy poszkodowanym. Jest jedną z faz zarządzania kryzysowego.

Infrastruktura krytyczna – systemy oraz wchodzące w ich skład powiązane ze sobą funkcjonalnie obiekty, w tym obiekty budowlane, urządzenia, instalacje, usługi kluczowe  dla bezpieczeństwa państwa i jego obywateli oraz służące zapewnieniu sprawnego funkcjonowania organów administracji publicznej, a także instytucji i przedsiębiorców.

Infrastruktura krytyczna obejmuje systemy:

  • zaopatrzenia w energię i paliwa;

  •  łączności i sieci teleinformatycznych;

  •  finansowe;

  •  zaopatrzenia w żywność i wodę;

  • ochrony zdrowia;

  •  transportowe i komunikacyjne;

  • ratownicze;

  • zapewniające ciągłość działania administracji publicznej;

  • produkcji, składowania, przechowywania i stosowania substancji chemicznych;

  •  promieniotwórczych, w tym rurociągi substancji niebezpiecznych.

Skip to content